منسوب به کارزار. راجع بجنگ، جنگی. جنگجو. معارک (اعم از انسان یا حیوان) : پس هزار سوار بگزید (سلیمان) هر کدام مبارزتر و دلیرتر و کارزاری تر بود گفت شما بیائید تا با من برویم، ایشان اجابت کردند و برفتند. (ترجمه طبری بلعمی). همان کارزاری سواران جنگ بتن همچو پیل و بزور نهنگ. فردوسی. بجائی که پرخاش جوید پلنگ سگ کارزاری چه سنجد بجنگ. فردوسی. چنین داد پاسخ که درّنده شیر نیارد سگ کارزاری بزیر. فردوسی. تهمتن کارزاری کو بنیزه کند سوراخ در گوش تهمتن. منوچهری. فرمود [یعقوب لیث تا گاوان بیاوردند کارزاری و اندرافکندند بسرای قصر اندر. چون سر محکم بیکدیگر فشردند... (تاریخ سیستان). صد مرد گزید کارزاری پرنده چو مرغ در سواری. نظامی. چهل پنجه هزاران مرد کاری گزین کرد از یلان کارزاری. نظامی
