معنی قشب

قشب

(رَ جَ)

آمیختن. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) : قشب السم بالطعام قشباً، خلطه به. (اقرب الموارد). قشب طعامه، اذا سمه. (منتهی الارب) ، آلودن به چیزی. (اقرب الموارد) ، زهر دادن. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) : قشب فلاناً السم، سقاه. (اقرب الموارد) ، رنجانیدن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) : قشبنی ریحه، رنجانید مرا بوی آن. بدی و رنج رسانیدن. (منتهی الارب) ، بدگوئی کردن. (اقرب الموارد) ، به بدی یاد کردن: قشبه بقبیح، لطخه به. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، دروغ بربافتن. (منتهی الارب). افتراء. (اقرب الموارد) ، نیکنامی یا بدنامی خود ورزیدن. (منتهی الارب). اکتساب حمد یا ذم. (اقرب الموارد). گویند: قشب الرجل، اذ اکتسب حمداً او ذماً. (منتهی الارب) ، تباه گردانیدن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) : قشب الشی، افسده. (اقرب الموارد) ، سرزنش کردن، زایل کنانیدن عقل را. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) : قشب المال فلاناً،ذهب بعقله. (اقرب الموارد) ، زدودن شمشیر را. (منتهی الارب). صیقلی کردن. (اقرب الموارد)