معنی فکن فکن (فَ / فِ کَ) فکننده. (یادداشت مؤلف). صورت مرخم اینگونه صفات فاعلی فقط در ترکیب ها به کار میرود، مانند: دشمن فکن. مردفکن. سایه فکن: کم مباش از درخت سایه فکن هرکه سنگت زند گهر بخشش. ابن یمین لغت نامه دهخدا
