معنی فذ فذ (دُ) سخت طرد کردن کسی را. (از اقرب الموارد). سخت راندن، دور کردن. (منتهی الارب). و این معنی در اقرب الموارد چنین آمده است: فذ کسی، دور بودن وی یا نشنیدن او لغت نامه دهخدا
