انگور نارسیده که مزۀ ترش دارد. (از غیاث اللغات) (آنندراج). حصرم. (فرهنگ اسدی) (مهذب الاسماء). حصرم و انگور نارسیدۀ ترش. (نسخۀ دیگر از فرهنگ اسدی). نارسیدۀ انگور. انگور خام. انگور یا خرمای نارس که هنوز ترش باشد. خرمای نارس: و دوش نامه رسیدم یکی ز خواجه نصیر میان نامه همه ترف و غوره و غنجال. ابوالعباس. چون ژاله به سردی اندرون موصوف چون غوره به خامی اندرون محکم. منجیک. سراسر همه رز پر از غوره دید بفرمود تا کهترش دردوید از آن خوشه ای چند ببرید و برد به ایوان و خوالیگرش را سپرد. فردوسی. برفتم برز تا بیارم کنشتو چه سیب و چه غوره چه امرود و آلو. علی قرط (از فرهنگ اسدی). چون خوشه (خوشۀ انگور) بزرگ کرد و دانهای غوره به کمال رسید... و از سبزی به سیاهی آمد چون شبه می تافت. (نوروزنامه). شوره بینند بره پس به سرچشمه رسند غوره یابند برز پس می حمرابینند. خاقانی. نه سبزه بردمد از خاک وآنگهی سوسن نه غوره دررسد از تاک وآنگهی صهبا. خاقانی. بر غوره چهارمه کنم صبر تا باده به خمستان ببینم. خاقانی. یکی چون ترشی آن غوره خوردی چو غوره زآن ترشرویی نکردی. نظامی. سمندش کشتزار سبز را خورد غلامش غورۀ دهقان تبه کرد. نظامی. تا می پخته یافتن در جام دید باید هزار غورۀ خام. نظامی. غوره ها را که بیارایید غول پخته پندارد کسی که هست گول. مولوی (مثنوی). کی برست آن گل خندان و چنین زیبا شد آخر این غورۀنوخاسته چون حلوا شد؟! سعدی (طیبات). - غوره آب گرفتن، گریه کردن. بیشتر در مقام سرزنش گویند. (فرهنگ نظام). - غورۀ آبی، قسمی غوره که آب آن را گیرند. - غوره در چشم کسی کردن، عیش کسی را منغص ساختن. (آنندراج) : سالک از چشم کبود چرخ میدارم حذر کین ترشرو غوره در چشم ایاغم میکند. سالک یزدی (از بهار عجم). - غوره مویز شدن، چیز نارسیده و به کمال خود نارسیده فاسد شدن. (فرهنگ نظام). غورۀ ما مویز شد، کنایه است از اینکه طفل بسبب ضعف مزاج حالت پیران گیرد. (از بهار عجم) (آنندراج) : از زندگی دوروزه دلگیر شدیم شد غورۀ ما مویز و پرمیر شدیم طفلیم و چو برۀ کبودیم و دو مو افسوس که بالغ نشده پیر شدیم. باقر کاشی (از بهار عجم) (آنندراج). - گرد غوره، غورۀ خشک کردۀ کوبیده است. (از فرهنگ نظام). - امثال: غوره نشده مویز شده است، نظیر: در غورگی مویز شدن. غوره مویز میشود، مویز غوره نمیشود، در بهار عجم این مثل بصورت ’غوره مویز نمیشود’ آمده است. گر صبر کنی ز غوره حلوا یابی. (فرهنگ نظام). هیچ انگوری غوره نشود. (فیه مافیه). ، هر میوۀ نارس. (حاشیۀبرهان قاطع چ معین). هر میوۀ نارس ترش. (ناظم الاطباء) : و روغن زیت که آن را بتازی انفاق گویند، و آن روغنی باشد که از غورۀ زیتون کشند یعنی اززیتونی سبز. (ذخیرۀ خوارزمشاهی)، در تداول مردم مازندران و گرگان، رز و مو. و همچنین مورا ماله غوره نیز گویند. رجوع به جنگل شناسی ساعی ج 1ص 244 شود، مجازاً بمعنی خردسال و کوچک. یتیم غوره، آنکه در خردسالی یتیم مانده است، در تداول مردم شوشتر، طفل دانا و پرهیزگار. (لغت محلی شوشتر خطی)، یکی از الوان کبوتر. (ناظم الاطباء)
