غانا. سابقاً به نام ساحل طلا معروف به ود. از کشورهای مشترک المنافع و جمهوری است. در مغرب آفریکا در کنارخلیج گینه قرار دارد. مساحت آن 323925 گز مربع است و سکنۀ آن 4118500 تن هستند. پایتخت آن آکرا و محصول مهم آن کاکائو است. در ’اطلاعات سالانه’ 1340 هجری قمری بخش سوم ص 65 چنین آمده: غنا که به نام ساحل طلا مشهور است از شمال غربی به دلتای علیا، از جنوب غربی به ساحل عاج، از مشرق به توگو و از جنوب به اقیانوس اطلس محدود است. این کشور از چهار بخش کلنی، اشانتی، منطقۀ شمالی و کنارۀ توگولند تشکیل شده و به شش استان منقسم است. جمعیت غنا در سال 1954 میلادی 4676000 تن بود، از این عده 4111300 تن آفریکایی (سیاه پوست) و 6457 تن غیر آفریکایی، و از عده اخیر غیرآفریکایی 4102 تن انگلیسی و 1213 تن لبنانی و 157 تن اهل سوریه و 197 تن هندی هستند. از سال 1954 میلادی به این طرف قریب به یک میلیون تن بر سکنۀ این کشور افزوده شده است. پایتخت غنا شهر اکرا است که 200000 تن سکنه دارد. تاریخچۀ غنا: تاریخ سکونت اقوام کنونی مناطق ساحل طلا بطور قطع معلوم نشده است، مسلم آن است که اقوام مزبور بطور اجتماع در ناحیۀ بسیاروسیعی میان سودان و صحرای آفریکا و مناطقی که پیش از این یاد شده میزیسته اند، و روزگاری امپراطوری پهناوری به نام گانا داشته اند. ساکنان کنونی هنوز هم آن عصر و زمان را بیاد دارند و به یادبود همان سابقۀ تاریخی نام امروز کشور خود را غنا گفته اند. مردم غنا در حدود سال 1214 میلادی مورد حملۀ مسلمانان قرار میگیرند و قراء و قصبات آنان به دست عربها غارت میشود، مردم ناگزیر پراکنده میشوند و به جنوب کوچ میکنند و شاید 800 تا 1000 میل راه می پیمایند تا از تطاول عربهادر امان بمانند و از آن پس تا امروز بتدریج در مناطق کنونی سکنی میگزینند. فرانسویان میگویند در سال 1383 میلادی بساحل طلا رسیده قلعۀ المینا را در آن سرزمین بنا کرده اند. این گفته مستند تاریخی ندارد. در سال 1471 میلادی ساحل طلا از طرف دریانوردان پرتقال کشف گردید و یازده سال بعد، یعنی در سال 1482 قلعۀ المینا به دست آنان بنا شد. این قلعه 155 سال بعد به دست هلندیان افتاد و پنج سال پس از آن یعنی در 1642 میلادی پرتقالیان همه متصرفات خود را در ساحل طلا به هلندیان واگذار کردند. در سال 1553 میلادی انگلیسیان و در 1595 هلندیان با این سرزمین باب داد و ستد را گشودند، سه سال بعد هلندیان مکانی در موری برپا ساختند. در سال 1623 میلادی دانمارکیان قلعۀ کریستیانس برک را بنا کردند و 22سال بعد سوئدیان این قلعه را متصرف شدند و تا سال 1657 میلادی آن را در اختیار داشتند، در سال 1621 انگلیسیان محلی در کرمانتی نزدیک حوض نمک ساختند و در 1652 سوئدیان نیز در کپ کوست قلعه ای بنا کردند. در سال 1752 میلادی کمپانی آفریکایی ’بروش’ کمپانی هند شرقی در تحت حمایت دولت انگلیس تشکیل میشود و در این تاریخ جز انگلیسیان که در مرکز کپ کوست و هلندیان که در مرکز قلعۀ المینا و دانمارکیان در مرکز قلعۀ کریستیانس برک مستقر بودند، کلیۀ دول اروپایی دیگر ساحل طلا را رها میکنند. نخستین میسیون انگلیسی در 1817 میلادی روانۀ اشانتی میشود و چهار سال بعد دولت انگلیس مناطق اشغالی ’کمپانی افریکایی’ را تصرف میکند، ولی مردم اشانتی که به جنگجویی و دلیری معروفند در سال 1824 میلادی قوای انگلیس را مغلوب کردند، اما دو سال بعد انگلیسیان موفق شدند این مردم استقلال طلب را مغلوب سازند از آن به بعد هم انگلیسیان مصروف ایجاد تشکیلات اساسی دولتی و اقتصادی در این مناطق میشود. در سال 1844 میلادی رؤسای بعض قبایل کتباً اختیارات و سلطۀ انگلیسیان را به رسمیت شناختند و از این تاریخ است که استیلای قطعی انگلیس در این سرزمین آغاز میگردد. شورای تقنینیه اول مرتبه در سال 1852 میلادی تشکیل شد. دول دیگر اروپا که تا این تاریخ ساحل طلا را ترک نکرده بودند در مقابل دولت انگلیس نتوانستند مقاومت کنند و چنانکه فهرست وقایع نشان میدهد، از این زمان به بعد آن چند دولت دیگر هم که هنوز قلعه ای از این اراضی در اختیار داشتندبتدریج این نواحی را ترک گفتند. در سال 1950 میلادی دانمارکیان متصرفات خود را در مقابل ده هزار لیره به انگلیسیان واگذار کردند. هلندیان نیز در 1867 میلادی برطبق قرارداری متصرفات خود را در مشرق رود خانه سوت با متصرفات انگلیس واقع در مغرب همان رودخانه معاوضه کردند، و پنج سال بعد اجباراً کلیۀ متصرفات خود را در ساحل طلا در مقابل 3790 لیره به انگلستان واگذار کردند، از این پس باز هم مدتی انگلیسیان با عشایر محلی بخصوص قبایل اشانتی در ستیز بودند تا سرانجام در 1901 میلادی موفق شدند بکلی آن قسمت را نیز ضمیمۀ ساحل طلا کنند. در سال 1949 قوام نکرومه حزب مردم را تأسیس میکند و در 1951 میلادی همین شخص از طرف مجلس مقننه ای که تازه افتتاح شده بود بعنوان پیشوای امور دولتی انتخاب میگردد. نکرومه در سال 1952 میلادی نخستین رئیس دولت ساحل طلا شناخته شد. در سال 1956 میلادی نخست وزیر مقدمات استقلال کشور را فراهم کرد و سرانجام در ششم مارس 1957 استقلال کشور رسماً اعلام گردید و در تاریخ اول ژوئیه 1960 میلادی اولین انتخابات ریاست جمهوری بعمل آمد و قوام نکرومه به ریاست جمهوری انتخاب گردید. غنا هشتاد ویکمین عضو سازمان ملل متحد و عضو کشورهای مشترک المنافعانگلستان است. این کشور دارای یک مجلس است و انتخابات پارلمان مخفی و یکدرجه ای است. مردم اعم از زن و مرد از 21سالگی از حق رأی برخوردارند. دورۀ تقنینیه سابقاً 4 سال بود، ولی برطبق قانون اساسی مصوب سپتامبر 1956 میلادی به پنج سال افزایش یافت و آخرین انتخابات در 17 ژوئیه سال 1956 بعمل آمد. تعداد نمایندگان 104 تن اند و بترتیب بین نواحی مختلف تقسیم میشوند. محصولات: ساحل طلا سرزمینی زراعتی است و کاکائو محصول عمده آن است که یک سوم بازار جهان را تأمین میکند. باید یادآور شویم که از عمر کشت کاکائو در این کشور بیش از هفتاد سال نمیگذرد. بار اول شخصی نجار به نام ته کوراشز در سال 1879 میلادی تخم کاکائو رااز جزیره فرناندوپو (واقع در گینۀ اسپانیا) به این سرزمین آورد. بعد بتدریج زراعت این دانۀ نباتی رونق گرفت و با سرعتی عجیب افزایش یافت، بنحوی که محصول کاکائو از سال 1891 جزء ارقام صادراتی این کشور درآمد. دیگر از منابع صادراتی این کشور، طلا، الماس، منگنز و بوکسیت است. واحد پول آن لیرۀ غنایی است که برابر با یک لیرۀ انگلیسی است. از اواخر سال 1960 کمپانی آفریکایی ’گلف اویل کمپانی’ در منطقۀ مستعمرۀغربی در تجسس منابع نفت است. غنا دارای یک دانشگاه و 12 دبیرستان و 1300 مدرسه است که در آنها 700000 تن به خواندن درس اشتغال دارند. زبان رسمی غنا انگلیسی است و مهمترین زبانهای محلی، گانا، فانتی، تری، اکان و وایو است. مذهب مردم غنا بیشتر آنیمیسم و اسلام و مسیحیت است. ارتش غنا در حال حاضر مرکب از سه لشکراست، و سه هنگ توپخانه و مهندسی و مکانیزه نیز دارد. در غنا دو حزب سیاسی مهم به نام حزب مردم و حزب اتحاد است. حزب نخستین اکنون 85 کرسی و حزب دوم 17 کرسی را در مجلس اشغال کرده اند. مجلس غنا دو تن نمایندۀ مستقل نیز دارد
