نام بلوکی به نزدیکی طهران، ناحیتی به جنوب غربی طهران، در نزهه القلوب حمداﷲ مستوفی آمده: و طهران و فیروزان از معظم ناحیت غار است، این ولایت به چهار قسم است ناحیت اول بهنام و در او شصت پاره دیه است، ورامین و خاوه از معظم قرای آن ناحیه است، دوم ناحیت سبورقرچ و در او نود پاره دیه است، قوهه و شندر و ایوان کیف از معظم قرای آنجاست، سیوم ناحیت فشابویه است و در او سی پاره دیه است، کوشک و علیابار و کیلین و جرم و قوج اغاز معظم قرای آنجاست، چهارم ناحیت غار است و سبب تسمیۀ غار آن است که امام زاده ای از فرزندان امام موسی کاظم علیه السلام را در ری قصد کشتن او کردند و او از آن ظالمان فرار کرد و در نواحی جال کولی غاری پدید آمد امام زاده پناه بدان غار برده غایب شد و الحال آن ناحیت را جهت غایب شدن آن بزرگوار به ناحیت غار نامیده شد، و دارای چهل پاره دیه است طهران و مشهد امامزاده حسن بن الحسن علیه السلام که به جیان مشهور است و فیروز بهرام و دولت آباد از معظم قرای آن ناحیت است و غله و پنبۀ آنجا سخت نیکو آید و بسیار بود و اکثر اوقات آنجا فراخی و ارزانی باشد و قحط و غلا از روی ندرت اتفاق افتد و از آن ولایت غله و دیگر ارزاق به بسیار ولایات برند و از میوه هاش انار و امرود و عباسی و شفتالو و انگور نیکو است اما خورندۀ میوه های آنجا بر مسافران از تب ایمن نبود و اهل شهر و اکثر ولایات شیعۀ اثناعشری اند، الا دیه قوهه وچند موضع دیگر که حنفی باشند و اهل آن ولایت آن موضعبدین سبب قوهه خران میخوانند و در ری اهل بیت بسیار مدفون اند و از اکابر و اولیا آسوده اند چون ابراهیم خواص و کسائی سابع قراءالسبعه و محمد بن الحسن الفقیه و هشام شیخ جمال الدین ابوالفتوح و جوانمرد قصاب، و حقوق دیوانی آن ولایت با آنچه داخل آن تومان است پانزده تومان و یکهزار و پانصد دینار است، (نزهه القلوب مقالۀ ثالثه ص 53 و 54 و 55)، در جغرافیای سیاسی کیهان ذیل تقسیمات حکومتی تهران آمده است: 1- تهران و حومه، 2- فیروزکوه، 3- دماوند، 4- لواسان و رودبار و لورا و شهرستانک، 5- طالقان، 6- خوار، 7- ورامین، 8- غار و پشاپویه ... (ص 312)، و در ص 349 ذیل جاده های تهران آرد: جاده های طبیعی غار و شهریار و ساوه در طرف جنوب و کن در طرف مغرب، و در جدول ص 326 ذیل عده قری، نواحی و جمعیت تقریبی ولایت طهران آرد: ناحیۀ غار، شهر آن حضرت عبدالعظیم عده قری و نواحی 174، جمعیت تقریبی 29156، و ذیل غار و پشاپویه در ص 358 آرد: از شمال محدود است به کوه سه پایه و حومه طهران و کن و از مغرب به شهریار و از جنوب به دریاچۀ قم و کویر واز مشرق به ورامین، قسمت شمالی آن موسوم به غار و قسمت جنوبی پشاپویه است، کوههای حسن آباد و کناره گرد از شمال غربی به جنوب شرقی در آن امتداد یافته، رود کن و رود کرج و رود شور از شمال غربی وارد این بلوک گردیده از جنوب شرقی خارج شده و در هنگام پرآبی به مسیله میرود ولی قسمت عمده اراضی آن به واسطۀ قنوات متعدد که سرچشمۀ آنها در جنوب تهران است مشروب میشود و طول این قنوات گاهی بسیار و آب آنها فراوان است مانند قنات فیروزآباد و امین آباد و غیره، محصولات آن غلات و صیفی و پنبه و تریاک و میوه است، گله داری آن مهم و قسمت عمده لبنیات آن به تهران حمل میشود، جادۀ شوسۀ تهران به قم از غار میگذرد و شعبی از آن جداشده به قرای مختلف متصل میگردد و جادۀ ورامین نیز از آن منشعب میشود و همچنین راه آهن حضرت عبدالعظیم به طول 8365 گز آن را به حضرت عبدالعظیم وصل میکند و شعبه ای از آن به شمال کوه بی بی شهربانو رفته سنگ حمل میکند، مرکز آن قصبۀ حضرت عبدالعظیم است، > امروز شهرری نامند 358 ببعد) ولایتی است در عربستان: ملک جهان بگیری از قاف تا به قاف گنج شهان ببخشی از غور تا به غار، منوچهری، کازیمیرسکی گوید غار در این شعر منوچهری ولایتی است در عربستان
