معنی غار غار (غارر) نعت فاعلی از غرر (پیشانی سفید داشتن اسب) و غراره (ناآزموده کاری) و غرور (فریفتن) ، ناچیز و باطل. ج، غرور، غافل، چاه کن. (منتهی الارب) لغت نامه دهخدا
