معنی عویص - لغت نامه دهخدا
معنی عویص
- عویص
(عَ) - کار دشوار. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). یکی آن عویصه. (از اقرب الموارد) (از المنجد) ، بیت و سخن دشوارمعنی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). شعرمشکل که استخراج معنی آن دشوار باشد. (از اقرب الموارد) ، کلمه غریب. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). کلمه غریب که فهم معنی آن دشوارباشد. (از اقرب الموارد) ، بلای نیک سخت. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). داهیه و بلای شدید. (از اقرب الموارد) ، خاک سخت، جای درشت و بلند سنگریزه ناک، نفس و روح. (از منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، توانایی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). قوت. (از اقرب الموارد) ، جنبش. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). حرکت. (اقرب الموارد). راههای آمدوشد روباه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). طرق الثعلب، عویص الانف، آنچه اطراف بینی است. (از اقرب الموارد)
لغت نامه دهخدا