بمعنی جانب. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج) (از اقرب الموارد). و آن در سه مورد بکار رود: الف - هرگاه حرف ’من’ بر آن داخل شود که استعمال آن بدین ترتیب بسیار است، مانند: وقفت من عن یمینک، یعنی در جانب راست تو ایستادم. ب - هرگاه حرف ’علی’ پیش از آن بیاید، که استعمال آن بدین ترتیب نادر است، مانند: علی عن یمینی مرت الطیر سخا، یعنی از جانب راست من پرندگان عبور کردند در حالی که از چپ براست حرکت میکردند. ج - هرگاه فاعل متعلّق آن و مجرور آن، هر دو ضمیری باشند که به یک مرجع برگردند، مانند: دع عنک لومی فاًن اللوم اغراء، یعنی از سرزنش من خودداری کن، زیرا سرزنش باعث دشمنی است. در این جمله ضمیر مستتر أنت در ’دع’ و ضمیر کاف هر دو به یک مرجع برمیگردند، اما این مورد سوم را برخی اسم ندانند، زیرا نمیتوان بجای آن کلمه ’جانب’ را قرار داد. (از اقرب الموارد) (از مغنی اللبیب)
