معنی عمارتگه عمارتگه (عَ / عِ رَ گَهْ) آبادانی. جای آباد. مقابل ویرانگه: درخت و گل و سبزه، آب روان عمارتگهی درخور خسروان. نظامی. برون برد شه رخت از آن سنگلاخ عمارتگهی دید و جایی فراخ. نظامی لغت نامه دهخدا
