نام او حسین بن علی بن حسن بن محمد عشاری است. وی فقیه و اصولی و از اهالی بغداد بود. بسال 1150 ه. ق. متولد شد و در فقه شافعی تسلط بسیار یافت بطوری که او را شافعی صغیر لقب دادند. بسال 1194 ه. ق. برای تدریس از بغداد به بصره رفت و به سال 1195 ه. ق. در آنجا درگذشت. او راست: دیوان شعر، حاشیه به شرح حضرمیۀ ابن حجر، تعلیقات بر جمع الجوامع محلی. او را خطی خوش بود و کتابهای بسیاری استنساخ کرده است. نسبت وی به عشاره شهری از خابور است. (از الاعلام زرکلی از المسک الاذفر)
