معنی عتده عتده (عُ دَ) ساخت و سامان. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، آمادگی. (منتهی الارب) ، آنچه جهت سفر و جز آن آماده سازند. (منتهی الارب) لغت نامه دهخدا
