معنی عاده عاده (دَ) خوی. (منتهی الارب). آنچه جایگیر شود در نفوس از امور متکرر وپسندیدۀ طبعهای سلیم. (اقرب الموارد) ، (اصطلاح فقهی) حیض. رجوع به عادت و ذات عاده شود لغت نامه دهخدا
