معنی عابث عابث (بِ) بازی کننده. (آنندراج) (غیاث اللغات) : آدمی داند که خانه حادث است عنکبوتی نی که در وی عابث است. مولوی. روی به دفع حوادث و تدارک خطوب روزگار عابث آریم. (جهانگشای جوینی) لغت نامه دهخدا
