معنی طن طن (طُن ن) اندام. ج، اطنان، طنان. (منتهی الارب). بدن انسان و غیر آن. (منتخب اللغات) ، سربار که بالای دو عدل نهند. (منتهی الارب). سربار میان دو لنگ بار. (منتخب اللغات) ، پشتوارۀ نی و هیزم و مانند آن. (منتهی الارب). دستۀ نی. (منتخب اللغات) لغت نامه دهخدا
