معنی طاعتدار طاعتدار (عَ) مطیع. حاضرفرمان: پسر را بدرگاه عالی فرستد وبنده و طاعتدار باشد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 399) لغت نامه دهخدا
