معنی ضغضغه ضغضغه (حَ حَ بَ) خائیدن مردم بی دندان چیزی را. (منتهی الارب). خائیدن آنکه دندان ندارد، خوب نخائیدن گوشت را. (منتهی الارب) ، سخن آمیخته و ناپیدا گفتن، حکایت آواز خوردن گرگ گوشت را، زیادت در سخن و کثرت آن. (منتهی الارب) لغت نامه دهخدا
