معنی صمدیت
- صمدیت (فَ /فِ گِ رِ تَ)
- بزرگی و بی نیازی و پاک شدن از عادات حیوانی. (غیاث اللغات) ، خدائی. الوهیت: توفیق اتمام آن از حضرت صمدیت خواهم. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 89).
ملک صمدیت را چه سود و زیان دارد
گر حافظ قرآنی ور عابد اصنامی.
سعدی.
- تجلی صمدیت، حالی از حالات صوفیه که در آنجا احتیاج با کل از سالک برمی خیزد. (نفحات الانس)