معنی صبا صبا (تَ هََ کْ کُ) کودکی. (منتهی الارب) (دهار). کودکی کردن. (مصادر زوزنی) : اما به حکم آنکه شاهزاده در حداثت سن و بدایت صبا بود آن غرر و درر چون صبا میشمرد. (سندبادنامه ص 51) ، میل کردن به نادانی جوانی. (اقرب الموارد). رجوع به صبی ̍ شود لغت نامه دهخدا
