بدکار. شریر. در تداول عامۀ فارسی زبانان هست ولی در لغت نیامده، و بجای آن شرّیر استعمال شده است. (از یادداشت مؤلف و نشریۀ دانشکدۀ ادبیات تبریز سال اول شماره 6-7). اهل شرارت و شر و شور: این بچه شرور است، یعنی زیاد شیطانی و مردم آزاری می کند. هرگاه این صفت در مورد آدمهای بزرگسال استعمال شود به معنی چاقوکش و دعواکن و اهل نزاع است. عمل این گونه اشخاص را نیز در عرف عام ’شرارت’ می گویند. (فرهنگ لغات عامیانه). رجوع به شریر شود
