ایل شبانکاره، نام طایفه ای است از طوایف فارس. ییلاق آنها کوهستان میانۀ میمند و فیروزآباد و صیمکان و قشلاق آنها در جلکاء و صیمکان است. (از فارسنامۀ ناصری). از جمله طوایف کرد ساکن پارس طایفۀ شبانکاره است و اکثر مورخان این نسبت را تأیید کرده اند. در فارسنامۀ ابن البلخی در فصل ’احوال شبانکاره و کرد فارس’ چنین آمده است (ص 146 چ اروپا) : بروزگار قدیم شبانکاره رادر پارس ذکری نبودی که ایشان قومی بوده اند که پیشۀایشان شبانی و هیزم کشی و مزدوری بودی و به آخر روزگار دیلم در فتور. (از تاریخ کرد ص 160 و 170 و 192). در مجمعالانساب، شبانکاره مسطور است: طایفۀ شبانکاره از اسباط اردشیرند و نام شبانکارگی بر ایشان افتادن بر دو وجه است... دگر آنکه از این پیش ذکر رفت که ساسان چون از همای بگریخت و متواری شد و بطرف فارس آمد به کار حشم داری مشغول گشت. (از تاریخ کرد ص 168) نام تیره ای است از تیره گهواره گوران. در حدود 200 تن سکنه دارد که تابستان در حدود دامنۀ جنوبی کوه و قلعۀ قاضی زراعت میکنند و زمستان به گرمسیر ذهاب میروند. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5)
