گوسپند نر و ماده، (مهذب الاسماء) (اقرب الموارد) (منتهی الارب)، ج، شاه، شیاه، شواه، اشاوه، شوی ، شیه، و شیّه و این سه قسم اخیر اسم جمعند، (اقرب الموارد)، و اصل شاه، شاهه است چه تصغیر آن شویهه و جمع شیاه آمده است، هاء برای تخفیف حذف گردیده و اصل شاهه نیز شوهه است، الف بدل از واو آمده، در ادنی عدد جمع گویند: ثلاث شاه تا ده و چون از ده تجاوز کرد بتاء آورند و گویند: احدی عشره شاه و چون کثیر اراده کنند گویند: هذه شاه کثیره، (منتهی الارب)، و گویند ’فلان کثیر الشاه’ و آن در معنای جمع است چه ’ال’ برای جنس است و نسبت به شاه را شاوی ّ آورند چنانکه نسبت به سماء را سماوی، (از اقرب الموارد)، - آذان الشاه، گیاهی است که آن رالصیقی نامند، (منتهی الارب)، - شاه اذراء، گوسپندی که گوش وی سیاه و سپیدبود و تن سیاه، (مهذب الاسماء)، - شاه ثولاء، گوسپندی دیوانه، (مهذب الاسماء) (منتهی الارب)، - شاه جماء، گوسپندی بی سرو، (مهذب الاسماء)، گوسفند بی شاخ، (منتهی الارب)، - شاه خوصاء، گوسپند که یک چشم وی سیاه باشد و دیگر سپید، (منتهی الارب)، در نسخۀ خطی مهذب الاسماء کتاب خانه مولف شاه خوصاء، گوسپندی یک چشم سبز و دیگر سیاه، ج، خوص، و در نسخۀ دوم خطی کتاب خانه مؤلف: شاه خوضاء و در نسخۀ سوم شاه خورات، گوسفندی یک چشم سیاه و دیگر چشم سبز ذکر شده است و این اخیرظاهراً بر اساسی نیست، - شاه رأساء، گوسپند سرسیاه و تن سفید، (مهذب الاسماء)، - شاه ربّی، گوسفندی که نوزاده بود، ج، رباب، (مهذب الاسماء)، و در نسخۀ خطی دیگری از مهذب الاسماء ’زبی’ آمده که مبنای درستی ندارد، - شاه رثماء، گوسفندی سر بینی سیاه، (مهذب الاسماء)، - شاه رخماء، گوسپند سپیدسر سیاه بدن، (منتهی الارب)، گوسفندسرسپید و تن سیاه، (مهذب الاسماء)، - شاه مجره، گوسپند لاغر، (منتهی الارب)، ، گاو نر دشتی، (مهذب الاسماء)، گاو وحشی نر ماده، غوچ، بز، غزال و آهو، گاو، شترمرغ، گورخر، (منتهی الارب) (اقرب الموارد)، زن، (منتهی الارب)، کنایه از زن است مانند: ’یا شاه ماقنص لمن حلت له’، (از اقرب الموارد)، نام چند ستارۀ کوچک، (ناظم الاطباء)، جمع تمام معانی بالا شاء که اصل آن شاه است، (منتهی الارب)، و شیاه، شوی ّ، (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (مهذب الاسماء)، شواه، اشاوه، شیّه شیّه، (منتهی الارب) (اقرب الموارد)، شیه، (منتهی الارب) شاه و بزبان عربی گوسفند را گویند وشیاه جمع آن است، (برهان قاطع)، رجوع به شاه شود ال شاه وسیله ای که بدان از نخل خرما بالا روند، (از ذیل اقرب الموارد)
