مفرد شراه، نام فرقه ای از خوارج است، رجوع به شار شود: و جماعتی از خوارج برخاستند (در زمان خلافت معاویه بن ابی سفیان) و خود را شاری نام نهادند، یعنی خویشتن را بخدای تعالی فروخته ایم، از این آیت که: ان اﷲ اشتری من المؤمنین (قرآن 111/9) و مغیره از کوفه سپاه فرستاد و بپراکندشان، (مجمل التواریخ و القصص چ ملک الشعرای بهار ص 236)، نسبت است به شراه و آنان از خوارجند و نسبت به آنان شاری است، (لباب الانساب)، شاری منسوب است به شراه که طایفه ای از خوارج اند، (مجمل التواریخ و القصص چ ملک الشعرای بهار، حاشیۀ مصحح در ص 364 نقل از تاریخ طبری)
