گسترانیدن. (دهار) (تاج المصادر بیهقی). بگسترانیدن. (المصادر زوزنی) (ترجمان القرآن). گستردن. (منتهی الارب)، بر زمین افکندن، بر پهلو خوابانیدن، کوفته و برابر شدن. (آنندراج) (منتهی الارب)، پهن نمودن چیزی را. (آنندراج) (منتهی الارب) (دهار)، {{اسم}} بام و بالای هر چیزی. (آنندراج) (منتهی الارب). رویه. (فرهنگستان) (دهار). بام. (مهذب الاسماء). ج، سطوح. بالای هر چیز که هموار و پهن باشد. رویه. (فرهنگ فارسی معین)، پهنا. پهنه: از خط بغداد و سطح دجله فزون است نقطه ای از طول و عرض جای صفاهان. خاقانی. دائرۀ تنوره بین ریخته نقطه های زر کرده چو سطح آسمان خط سرای زندگی. خاقانی. ، جزو خارجی هرجسم. (فرهنگ فارسی معین)، آنچه جسم را از فضای محیط جدا کند. و آن طول و عرض دارد و عمق ندارد. (فرهنگ فارسی معین)، سطح به اصطلاح هندسه. هرآنچه طول و عرض دارد بی عمق. (ناظم الاطباء) (غیاث اللغات). طول است و عرض بس و از جسم به یک بعد کمتر است (یعنی بعد عمق) . (التفهیم). مقداری صاحب دو بعد طول و عرض تنها و بحس ادراک نشود مگر با جسم چه آن نهایت جسم است و بالانفرادتنها بوهم ادراک گردد. (مفاتیح). رجوع به تعریفات شود. - سطح بسیط، سطح مستوی. (فرهنگ فارسی معین). - سطح تابش، در اصطلاح فیزیکی سطحی است عمود بر سطح انعکاس که شعاع تابش و شعاع انعکاس در روی آن قرار دارد. - سطح راست، سطحی است که بر دو خط موازی بگذرد. (فرهنگ فارسی معین). - سطح محدب، سطح روئین جسم. (فرهنگ فارسی معین). - سطح مستوی، سطحی که همه اجزای آن مساوی باشد نه آنکه بعضی بالا باشد و بعضی فرود. آنچه طول و عرض قبول کند. (فرهنگ فارسی معین). - سطح مقعر، سطح زیرین جسم. (فرهنگ فارسی معین). ، در اصطلاح مدارس قدیم مقابل درس خارج است و آن تدریس مطالب فقهی و اصولی است از متن کتاب.طلاب پس از پایان دورۀ تحصیلات عمومی و مقدماتی بتحصیلات تخصصی فقه و اصول میپرداختند و چون قوه آنان هنوز ضعیف بوده، استاد مطالب را کلمه بکلمه از روی کتاب بدیشان تدریس میکرد. (فرهنگ فارسی معین)
