سکائی، یکی از اقوامی که در روزگاران قدیم از درون آسیای میانه یعنی از ترکستان شرقی یا ترکستان چین تا دریای آرال و خود ایران، و از این نواحی بفاصله هایی تا رود دن و از آن رود تا رود بزرگ دانوب پراکنده بودند، و در هر قسمت از این صفحات پهناور بنامی دیگر نامیده میشدند، آن دسته را که از طرف آسیای میانه با ایران سر و کار داشتند جغرافی نگاران باستان ساک یا ساس نامیده اند، و داریوش بزرگ سک یا سکا مینامد، مردمانی که در اروپای شرقی سکنی داشتند در کتب هردوت موسوم به سکیث هستند و اسسیت فرانسوی شدۀ این نام است، (از ایران باستان مشیرالدوله ج 1 ص 577 و ج 2 ص 1379)، سواران پارسی را ساک گویند، (همان کتاب ج 2 ص 1885 از آریان کتاب 7 فصل 2 بند 4)، رجوع به سکا شود
