محمدحسین. از اهل مشهد و شخصی آرمیده و هموار است و در فن بنائی و معماری نادر زمان خود میباشد. چون خیلی درویش نهاد است اشعارش نیز درویشانه می باشد. تاریخ را بسیار خوب می گوید و این رباعیها از اوست: ای دوست شکست توبه های من مست زآن روست که صورت قبول تو نبست از راه کرم قبول کن توبه من کآن توبه که شد قبول دیگر نشکست. ### دم پیش کسی ز غم نمی باید زد داد از ستم الم نمی باید زد این درد به هیچکس نمی باید گفت می باید مرد و دم نمی باید زد... (مجمع الخواص صص 299- 300)
