در لغت فرس اسدی چ اقبال این کلمه بدین صورت معنی شده: خسرو نوشادست در روم نوشیروان شاهش کرد، فردوسی گوید: شد از زیب خسرو چو خرم بهار (کذا) بهشتی پر از رنگ و روی بهار (کذا)، (لغت فرس ص 33)، این معنی نه تنها در لغت فرس اسدی چ پاول هرن وچ دبیرسیاقی نیامده است بلکه تردیدی نیست که ’زیب خسرو’ یک کلمه و آن شهری است که بدستور انوشیروان ساخته شده و در اینجا نادرست خوانده و معنی شده است، رجوع به زیب خسرو شود
