نعت فاعلی از ریختن و ریزیدن. ریزان: ماء ساکب، آب ریزنده. دمع ساکب، اشک ریزنده. (یادداشت مؤلف). سحابه هموم، ابر ریزنده. (منتهی الارب) ، جاری شونده: بیامد نشست او به زرینه تخت بسر برش ریزنده مشک از درخت. فردوسی. ارسطو به ساغر فلاطون به جام می خام ریزنده بر خون خام. نظامی. بهترین قلقطار آنست که نازک باشد و ریزنده. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). - ریزنده خون، ریزندۀ خون. خونخوار. خونریز. (از یادداشت مؤلف) : همی کرم خوانی به جرم اندرون یکی دیوجنگ است ریزنده خون. فردوسی. همی رفت با نیکدل رهنمون بدان بیشۀ گرگ ریزنده خون. فردوسی. - ریزندۀ خون، قاتل. کشنده. (یادداشت مؤلف) : چنان دان که ریزندۀ خون شاه جز آتش نبیند به فرجام گاه. فردوسی. به لشکرگه آمد که ارجاسب بود که ریزندۀ خون لهراسب بود. فردوسی. ، متلاشی شده. ریزریزشده: ورا پاسخ این بد که ریزنده باد زبان و لب و دست و پای قباد. فردوسی
