معنی رکه

رکه

(رِکْ کَ)

اسم است از تورک. (از متن اللغه). شراره. (یادداشت مؤلف). رجوع به تورﱡک شود، (اصطلاح عروضی) نزد بلغا آن است که در نظم از جهت استقامت وزن، متحرکی را ساکن و ساکنی را متحرک کنند و یا متحرکی را که مشدد باشد ساکن کنند و یامخفف را مشدد گردانند. (از کشاف اصطلاحات الفنون)