معنی رقه
- رقه (رَقْ قَ)
- هر زمین بر لب رود که آب بر وی در وقت مدبر آید و سپس فرورود. ج، رقاق. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). هر زمین بر لب رودخانه که آب در هنگام مد آن را فراگیرد و سپس در آن فرو رود و برای رستنیها نیکو گردد. ج، رقاق و ابوحاتم گفته است: ’رقه زمینی است که آب از آن جاری گردد’. (از اقرب الموارد)