رزم در لغت نامه دهخدا به چه معنا است؟

Q: ابجد رزم چقدر است؟

معادل ابجد رزم: 247

Q: منبع معنی رزم چیست؟

منبع: لغت نامه دهخدا

Question

رزم در لغت نامه دهخدا به چه معنا است؟

Accepted Answer

رزم در لغت نامه دهخدا: جنگ. (فرهنگ رشیدی). جنگ ومحاربه و مقاتله. (از شعوری ج 2 ص 10). جنگ و جدال و حرب و نبرد و پیکار. (ناظم الاطباء). نبرد و پیکار. (فرهنگ فارسی معین). جنگ و جدال. (فرهنگ جهانگیری) (برهان) (لغت محلی شوشتر نسخۀ خطی کتاب خانه مؤلف) (فرهنگ فارسی معین) (غیاث اللغات) (فرهنگ سروری). جنگ و پیکار و با لفظ برانگیختن و راندن مستعمل. (آنندراج). مخاصمه در میان دو گروه ارتش یا دو گروه مردم. (لغات فرهنگستان). جنگ باشد. (فرهنگ خطی). کارزار. (فرهنگ اوبهی). جنگ. زد و خورد. محاربه. (فرهنگ لغات شاهنامه). آورد. کارزار. پیکار. پرخاش. فرخاش. ناورد. نبرد. وغا. هیجا. جنگ. جدال. جدل. مقابل بزم. (یادداشت مؤلف) :، گر او رفتی بجای حیدر گرد، به رزم شاه گردان عمرو عنتر، نش آهن درع بایستی، نه دلدل، نه سرپایانش بایستی نه مغفر.، دقیقی.، چنین است آغاز و انجام رزم، یکی راست ماتم یکی راست بزم.، فردوسی.، به رزم اندرون کشته بهتر بود، که بر ما یکی بنده مهتر بود.، فردوسی.، شنیدی همه جنگ مازندران، کنون گوش کن رزم هاماوران.، فردوسی.، آری هر آنگهی که سپاهی شود به رزم، ز اول به چند روز بیاید طلایه دار.، منوچهری.، چو بزم خسرو آن رزم وی بدیده بوی، نشاط و تفرش افزونتر از شمار شمار.، بوحنیفۀ اسکافی.، اگررزم گشتاسب یاد آوری، همه رزم رستم بباد آوری.، اسدی.، سرانجام در رزم آن رزمجوی، همه مانده بودند و آسوده اوی.، اسدی.، بشد تافته دل یل رزمجوی، سوی رهزنان رزم راداد روی.، اسدی.، اوست شاهی که چو در رزم کمان کرده بزه، خصم او سست شود گرچه بود سخت کمان.، امیرمعزی.، رزم از پیت بدیدۀ درع و دهان تیر، الماس خورده لعل مصفا گریسته.، خاقانی.، از دلیران سپاهش هر سوار، رزم را الب ارسلان باد از ظفر.، خاقانی.، صلتش بزم خوان هشت بهشت، صولتش رزم هفتخوان ملوک.، خاقانی.، چاکرانت به گه رزم چو خیاطانند، چونکه خیاطنیند ای ملک کشورگیر.، ظهیر فاریابی.، نشسته شاه چون خورشید در بزم، به رامش دل نهاده فارغ از رزم.، نظامی.، مردیش روز رزم نسبت مرد، از برادر به خواهر اندازد.، ثنایی.، - رزم کوفته، کارآزمودۀ رزم. مجرب در پیکار:، زین کن آن رزم کوفته شبدیز، کار بند آن زدوده روئینا.، مسعودسعد.، - رزم و کین، جنگ و دشمنی. جنگ و ستیز:، جهاندار تهمورس پاکدین، بیامد کمربستۀ رزم و کین.، فردوسی.، - علی رزم، که مثل حضرت علی رزم کند. که مانند حضرت علی بجنگد:، مصطفی عزم و علی رزمی که هست، ذوالفقارش پاسبان مملکت.، خاقانی.،، جای رزم و جنگ و جدال. (لغت محلی شوشتر)، هیزم طعام پختن. (ناظم الاطباء). هیزم. (فرهنگ جهانگیری) (شعوری ج 2 ص 10) (فرهنگ سروری). بزبان خوارزمی هیمه و هیزم را گویند. (انجمن آرا) (از معجم البلدان در کلمه خوارزم) (آنندراج). هیمه و هیزم سوختنی. (لغت محلی شوشتر). بزبان خوارزم هیزم. (فرهنگ رشیدی)