وادیی است بزمین شربه از دیار عبس و غطفان. لبید گوید: و یوم اجازت قله الحزن منهم مواکب تعلو ذا حساً و قنابل علی الصرصر انیات فی کل رحله و سوق عدال لیس فیهن مائل و کنانه بن عبد یا لیل گوید: سقی منزلی سعدی بدمخ و ذی حساً من الدلونوء مستهل و رائح علی ماعفا منه الزمان و ربما رعینا به الایام و الدهر صالح سقاط العذاری الوحی الانمیمه من الطرف مغلوباً علیه الجوانح. (معجم البلدان یاقوت باب حاء و سین). وابن الاثیر در المرصع گوید، معتمرین از اینجا احرام بندند
