یاقوت گوید: عرّام بن الأصبغ السلمی گفت: سپس، ذره به خلص آره پیوندد. و آن (یعنی ذره) کوههای بسیار و بهم پیوسته است پست، نه بلند و بر سر آن قریه ها و مزرعه هاست بنی الحارث بن بهثه بن سلیم را و کشت آن اعذاء باشد یعنی دیم و خود آنان اعذاء را عثری گویندیعنی بی آب و بدانجا مدرهای (تل های خاکی ؟) مخروط است و چشمه ها در سنگ که بردن آن به اراضی و مشروب کردن زمینها ممکن نباشد. و از جملۀ درختان ذره، عفار وقرظ و طلح است و نیز درخت کنار بدانجا بسیار بود
