معنی ذاکر

ذاکر

(کِ)

نعت فاعلی از ذکر. یادکننده. بیان کننده، شریف، ثناگوی. ثناگوینده:
ذاکر فضل تو و مرتهن برّ تواند
چه طرازی به طراز و چه حجازی بحجاز.
منوچهری.
آنکه چون جدّ و پدر در همه حال مدام
ذاکر و شاکر باشد به بر رب ّ علیم.
ابوحنیفۀ اسکافی (از تاریخ بیهقی چ ادیب ص 389).
، روضه خوان. ذاکر سیدالشهداء. ج، ذاکرون، ذاکرین