معنی دهی
- دهی (دِ)
- منسوب به ده، قروی. روستایی. دهقان. ده نشین. (یادداشت مؤلف) :
چو زر و سیم و سرب و آهن است و مس مردم
ز ترک و هندی و شهری و رهگذار و دهی.
ناصرخسرو (دیوان چ تقوی ص 490).
در آن ده که طالع نمودش بهی
دهی را ببخشید فرماندهی.
سعدی (بوستان).
و رجوع به دهقان شود