حیرت و سراسیمگی. (ناظم الاطباء) (غیاث). حیرت و سراسیمگی با لفظ بردن و خوردن و کردن مستعمل. (آنندراج). خیرگی. تحیر. بشدن خرد از ترس و مانند آن. این صورت گویا در عربی نیامده است. در عربی این مصدر دهش است لیکن در فارسی متداول است. (یادداشت مؤلف). ضجر. (دهار) : آوازبوق و دهل بخاست و نعره برآمد گفتی قیامت است از آن دهشت. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 376). و با دهشتی هرچه تمامتر در این خدمت خوضی نموده شد. (کلیله و دمنه). دهشت و حیرت به خود راه ندهد (خادم) (کلیله و دمنه). دهشت و وحشت بر وی غالب شد. (سندبادنامه ص 215). گفت حرارت جگرش تافته ست وحشتی از دهشت من یافته ست. نظامی. چه شبها نشستم در این سیر گم که دهشت گرفت آستینم که قم. سعدی (کلیات چ فروغی ص 218). - دهشت آلوده، حیرت زده و سرگشته: بزرگان از آن دهشت آلوده اند که در بارگاه ملک بوده اند. سعدی (بوستان). - دهشت خوردن، حیران و سراسیمه و وحشت زده شدن: به جایی که دهشت خورند انبیا تو عذر گنه را چه داری بیا. سعدی. گفتند اسرار مردمان را فاش می کنی به من. دهشت خوردم و خاموش شدم. (انیس الطالبین ص 133). - دهشت زده، متحیر و سرگشته و سراسیمه. (یادداشت مؤلف). ، ترس و هراس و خوف. (ناظم الاطباء). خوف و بیم. (لغت محلی شوشتر) ، تعجب. (ناظم الاطباء)
