دوتو. (ناظم الاطباء). دوتا و دوتو و منحنی و دوبالا. (آنندراج). دوتا. (شرفنامۀ منیری) (آنندراج). رجوع به دوتو در همه معانی شود. - دوته طاق، کنایه از ابروی کمان و خمیده: ز خواب اندر چو برخیزم سیه گردم دوته گردم از آن جادو و زآن آهو سیه چشمش دوته طاقش. منوچهری. - دوته کردن، خم کردن. دولا کردن. تاکردن. خم دادن. دوتو کردن. خمانیدن: دردا که همه روی به ره باید کرد وین مفرش عاشقی دوته باید کرد. (منسوب به ابوسعید ابوالخیر). با همه نااهلی خود گه گهی پشت به دیوار دوته می کنم. سپاهانی (از شرفنامه). سالک صلیب بتکدۀ سیآت ماست قدی که در نماز دوته می کنیم ما. سالک قزوینی (از آنندراج). - دوته گردیدن، خمیدن. منحنی شدن. دوتا شدن
