معنی دقن دقن (تَ دَ) بازداشتن کسی را و محروم گردانیدن. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، بر روی زدن کسی را، یا عام است. (از منتهی الارب) ، با تمام مشت زدن کسی را: دقن فی لحی الرجل. (از اقرب الموارد) لغت نامه دهخدا
