معنی دروگر دروگر (دِ رَ / رُو گَ) شخصی که غله می برد و درو می کند و او را به عربی حصّاد خوانند. (برهان). قطع کننده زراعت. (غیاث). درو کننده. (شرفنامۀ منیری). که درو کند. حاصد: دروگر زمانست و ما چون گیا همانش نبیره همانش نیا. فردوسی لغت نامه دهخدا
