معنی دجن
- دجن (تَ عَیْ یُ)
- الفت و انس گرفتن کبوتر و همچنین گوسپند، فروپوشیدن ابر آسمان و زمین را. (منتهی الارب). گرفتن هوا. گرفتن آسمان. پوشیدن ابر آسمان را. پوشیدن مه آسمان را. ابر شدن پوشیدن میغ آسمان را. (زوزنی). تاریک شدن روزاز ابر. (تاج المصادر بیهقی). تاریک شدن. (دهار)