معنی خطم - لغت نامه دهخدا
معنی خطم
- خطم
(تَ) - بر بینی شتر زدن تا خطام در آن کنند. منه: خطم البعیر بالخطام، مهار کردن شتر را. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) ، زدن بر بینی کسی. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد). منه: خطمه خطما، غلبه کردن بر کسی در کلام و بازداشتن اواز کلام. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از اقرب الموارد). منه: خطمه بالکلام، دوختن کناره های چرم را. (منتهی الارب). منه: خطم الادیم، داغ خطام بر شتر نهاند. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد). منه: خطم البعیر، آویختن زه را بکمان. (منتهی الارب) (از تاج العروس). منه: خطم القوس بالوتر خطماً
لغت نامه دهخدا