استن حنانه، نام ستونی است که از چوب بود و حضرت رسول پشت بدان تکیه داده خطبه میخواندند و چون منبر مقرر شد و بر منبر برآمدند و خطبه خواندند، از آن ستون ناله برآمد مانند طفلی که از مادر جدا شود. (غیاث) (آنندراج) : استن حنانه از هجر رسول ناله میزدهمچو ارباب عقول. مولوی. گرنبودی چشم دل حنانه را چون بدیدی هجر آن فرزانه را. مولوی
