محمیه. محمیت. (غیاث). حمیت از چیزی، ننگ و عار داشتن از آن. (منتهی الارب). غیرت. (غیاث). درد. (یادداشت مرحوم دهخدا). رشک. (منتهی الارب) (ترجمان) ، در اصطلاح، حمیت عبارتست از آنکه در محافظت ملت یا حرمت از چیزهایی که محافظت از آن واجب بود تهاون ننماید. (نفایس الفنون). محافظت بر حرم و دین از تهمت: بیامدم تا آنچه از... شرط حمیت و فتوت بر من واجبست بادا برسانم. (کلیله و دمنه). از روی مروت وحمیت واجب آید آن قصد را دفع کردن. (سندبادنامه). - بی حمیت، بی ننگ و عار: ببین آن بی حمیت را که هرگز نخواهد دید روی نیکبختی. سعدی. از آن بی حمیت بباید گریخت که نامردیش آب مردان بریخت. سعدی. و گاه بتخفیف آید: بددل و دزد و جلد و بی حمیت روبه و شیر و گرگ و کفتارند. ناصرخسرو. رجوع به حمیت بتخفیف شود. - حمیت الجاهلیه، ننگ روزگار کافری. (ترجمان عادل بن علی)
