معنی حداث حداث (حُدْ دا) جماعتی که سخن کنند. جمع است برخلاف قیاس حملاً علی نظیره سامر و سمار: فوجدت (فاطمه) عنده (النبی) حداثاً، ای جماعه یتحدثون. (منتهی الارب) لغت نامه دهخدا
