معنی توزیٔ
- توزیٔ (تَ)
- توزئه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). استوار بستن، چیزی را در ظرفی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، پرکردن خنور و مشک را، افکندن ناقه، سوار خود را، به هر سوگند، سوگند دادن کسی را. (ناظم الاطباء) (ازاقرب الموارد). به همه معانی رجوع به توزئه شود