معنی تعاکظ تعاکظ (بُ) با هم پیکار کردن و حجت آوردن، با هم نازیدن و فخر کردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد) لغت نامه دهخدا
