- تعاکظ (بُ)
با هم پیکار کردن و حجت آوردن، با هم نازیدن و فخر کردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد)
معنی تعاکظ - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مُ تَ کِ)
لغت نامه دهخدا
با هم پیکار آورنده و حجت کننده و با هم نازنده وفخرکننده. (آنندراج). ستیزه کننده با هم در مفاخرت و با هم خصومت کننده و نازنده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تعاکظ شود
(بَ خَ)
لغت نامه دهخدا
بر یکدیگر نیزه زدن قوم در پیکار و باهم درآمیختن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). اختلاط و تشاجر قوم در خصومت. (از اقرب الموارد)
(بِ)
لغت نامه دهخدا
پیچیده و دشوار شدن کار و سخت گردیدن آن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). بازداشتن و مانع شدن. (از اقرب الموارد) ، دشوار گردیدن سفر بر کسی و دور شدنش. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، خود را در بند داشتن قوم تا فکر و تأمل در کاری نمایند. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، اجتماع و ازدحام کردن در جایی. (از اقرب الموارد)