معنی تبن تبن (تَ بِ) زیرک و باریک بین. (قطر المحیط). نعت است از تبن. (منتهی الارب) (آنندراج). باریک بین و ریزکار و زیرک. (ناظم الاطباء) ، بازی کننده بدست خود به هر چیز. (از قطر المحیط) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) لغت نامه دهخدا
