معنی تبثیق تبثیق (اِ تِ) پاره کردن چیزی را. (از اقرب الموارد). درانیدن کنارۀ نهر. (از قطر المحیط) (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) لغت نامه دهخدا
